Skorpiony to fascynujące stworzenia, których chów i codzienna obserwacja stanowią źródło licznych i niezapomnianych wrażeń. Osoby, które, urzeczone wyjątkowym charakterem i wyglądem tych niezwykłych pajęczaków, pragną rozpocząć własną hodowlę, stają przed koniecznością wyboru konkretnego gatunku. Które ze skorpionów najlepiej sprawdzą się u kogoś, kto nigdy wcześniej nie miał podobnego stworzenia pod opieką?

Pierwszy skorpion – jakiego powinien być gatunku?

Poszczególne gatunki skorpionów różnią się między sobą pod wieloma względami – takimi jak moc jadu, skłonność do używania kolca jadowego, poziom tolerancji wobec zmian otoczenia czy określone zachowania. Zanim jednak wybierzemy najlepszy dla nas gatunek, sprawdźmy, czy nie reagujemy alergicznie na jad tych pajęczaków – nawet taki o niewielkiej sile. Jeżeli bowiem tego rodzaju predyspozycje ujawnią się u nas dopiero po nabyciu i urządzeniu terrarium oraz zakupie samego skorpiona, to albo znacznie stracimy na całej inwestycji, próbując zwrócić lub odsprzedać nabytki, albo wszystkie nasze kontakty z nowym pupilem będą przebiegać pod znakiem licznych reakcji uczuleniowych.

Do gatunków, od których warto rozpocząć przygodę z hodowlą skorpionów, należą przede wszystkim te pochodzące z rodzin:

• Euscorpius – dobry wybór, jeżeli marzy nam się większa liczba skorpionów; gatunek ten wyróżnia się bowiem skłonnością do stadnego trybu życia. Skorpiony te należą do niewielkich, dorastają zaledwie do 5 cm długości. Początkującym zaleca się kupno raczej dorosłych osobników – młode są bardzo wrażliwe na błędy popełniane przez hodowców.
• Hadogenes – tym, co wyróżnia te skorpiony na tle innych gatunków, jest ich niezwykła płaska budowa, której towarzyszy znaczna długość ciała; stworzenia te mogą mierzyć nawet 21 cm. Ich pancerze są zazwyczaj czarne lub ciemnobrązowe z żółtymi paskami biegnącymi w poprzek kolejnych segmentów messosomy. Skorpiony z tego gatunku mają słaby jad i łagodny charakter, przez co nie przejawiają skłonności do atakowania kolcem jadowym. Są przy tym niezwykle aktywne, co czyni je doskonałymi obiektami obserwacji, i cechują się wysoką wytrzymałością – błędy popełniane przez niedoświadczonych hodowców nie są więc zazwyczaj szkodliwe dla ich zdrowia. Warto pamiętać, że gatunek ten należy do długowiecznych. Pochodzące z niego osobniki mogą żyć nawet do 20 lat.
• Liocheles – podobnie jak euscorpius, gatunek ten może być hodowany grupowo. Ma słaby jad i łagodne usposobienie. Co ciekawe, skorpiony te rozmnażają się drogą partenogenezy, czyli samozapłodnienia, które nie wymaga udziału samców. Podobnie jak w przypadku gatunku euscorpius, także i tutaj młode są bardzo delikatne. Skorpiony są niewielkie i płaskie, a ich ciała osiągają długość zaledwie 4 cm.
• Heteromerus – skorpiony z tego gatunku są dość duże; dorosłe osobniki mogą przekraczać długość 10 cm. Mają specyficzne ubarwienie – czarne z jaśniejszymi plamami na telsonie i szczypcach. Hodowanie skorpionów gatunku heteromerus nie stanowi szczególnego wyzwania; hodowlane egzemplarze żywią się przede wszystkim karaczanami, świerszczami i innymi tego typu owadami. Należy jednak pamiętać, że w naturze skorpiony te lubią zakopywać się i ukrywać pod roślinami czy innymi naturalnymi schronieniami, takimi jak opadłe liście, fragmenty kory czy kamienie. By jak najwierniej odtworzyć jego naturalne otoczenie, warto więc umieścić w terrarium kilka żywych roślin, a całość udekorować korzeniami, kamieniami i tym podobnymi elementami.

Zobacz również: Czym i jak karmić małpki?